Op zee
Wie ooit iets heeft gehoord over marketing en verhalen vertellen, weet dat je een verhaal over jezelf op verschillende manieren kunt vertellen. Je kunt je verhaal vertellen als je midden in de storm zit. Als je ziek bent en midden in de rollercoaster van onderzoeken, operaties, medicatie zit. Een periode vol met emoties.
Anderen kiezen ervoor om hun verhaal te delen als ze een korstje op de wond hebben. Je bent door de ergste storm gekomen, op weg naar rustiger vaarwater. Weer anderen kiezen ervoor om te wachten tot het korstje geheeld is en je een 'stoer' litteken hebt om over te vertellen. Ik kon mijn eigen verhaal over kanker vertellen, toen het litteken geheeld was. Maar vandaag ga ik het anders doen. Vandaag laat ik mijn korstje zien.
Ik kamp al ruim 25 jaar met een auto-immuunziekte (chronische urticaria), een chronische huidaandoening, die soms heftig opspeelt. Wanneer dat het geval is, moet ik zware medicatie om de uitbarsting stop te zetten. In dat proces zit ik nu. In de storm op weg naar rustig vaarwater. Mijn storm brengt me vermoeidheid, ontstoken tandvlees, een baard, een dunne huid die niet in de zon mag, duizelingen, weinig energie, misselijkheid, rode ogen en kale plekken op mijn hoofd door haarverlies. Dit resulteert in verplichte rust nemen, halve dagen werken, maar ook doet het wat met mijn vrouwelijkheid.
Sommige dagen kijk ik in de spiegel en word ik somber. Verdrietig. Ik heb ook al dagen gehad dat ik begon te huilen. Ook al komen alle haren straks terug. Zal mijn dikke prednison-hoofd weer verdwijnen, voor nu kijk ik er elke dag tegenaan en haalt het me naar beneden. Ik herken mijzelf niet meer in de spiegel. Dat doet gruwelijk veel pijn.
Kom tot jezelf Chilax
Who run the world...girls
Al jarenlang zie ik vrouwen in de praktijk langskomen die te maken hebben met het leed en gevecht rondom ziekte, zoals borstkanker. Eerst het gevecht tegen de ziekte, dan ruimte voor fysiek herstel en soms pas tijden later ruimte voor emotioneel herstel. Maar hoe zit het met je vrouwelijkheid?
Er wordt weinig aandacht gegeven aan het vrouwelijke aspect in ziek zijn. Terwijl dit iets is wat soms heel lastig kan zijn en heel lang kan duren. In een proces van ziekte waarbij uiterlijke kenmerken veranderen loop je tegen je eigen vrouwelijkheid aan. Wat maakt jou tot de vrouw die je bent, voordat je ziek was?
Wat is vrouwelijkheid voor jou? Misschien heb je er nog nooit over nagedacht. Maar als je in een ziekteproces zit en medicatie krijgt kan je lichaam veranderen. Je wordt dikker door de prednison, je verliest je hoofdharen, je krijgt een baard. Dat doet wat met je, of je nu wilt of niet. Jij bent niet meer dezelfde als je in de spiegel kijkt. Je bent onbewust veranderd en in mijn geval maakt het mij erg kwetsbaar. Ik ben niet meer dezelfde vrouw als een paar maanden geleden.
Gezondheid is werk in wording
Ik word een Halle Berry
Toen ik elke dag een volle hand met haren verloor, ben ik naar de kapper gegaan om de haren kort te knippen. Als mijn spiegelbeeld verandert, laat in ieder geval mijn oude beeld overeind. Schaar erin. Korte haren. Geen verf meer. Nu een paar maanden later lijkt mijn hoofd wel een gatenkaas. Overal plekken waar geen haren meer zitten en de camouflage van de andere haren wordt belangrijker. Hoe lang dit nog doorgaat weet ik niet. Vind ik het lastig? Absoluut! De ene dag kan ik erom huilen en wil ik onder een steen kruipen. De andere dag kijk ik uit naar het eindpunt. Maar dat duurt nog lang. Want als de medicatie gestopt is, krijg ik na 3 maanden pas weer nieuw haar. Wil ik mijn oude lange kapsel terug, ben ik nog jaren onderweg. Nu ik het zo schrijf komt het weer binnen...
Het moeilijkste (en waarschijnlijk ook het mooiste) van een proces van ziekte, herstel en opknappen is dat het je dichtbij jezelf brengt. Dichtbij de rollercoaster aan gevoelens, zacht zijn voor jezelf. Het is allemaal kwetsbaar. Maar soms ben ik daar zo klaar mee! En ben ik boos, wil ik de vrouw 'on top of the world' zijn. Daarom wil ik op zoek naar mijn innerlijke Halle Berry. Die supersexy, zelfverzekerde vrouw die in de James Bond film met superkort haar het water uitstapt. Dat gevoel wil ik vergroten bij mijzelf. Maar het is lastig. Lastig omdat ik na ga denken over mijn eigen vrouwelijkheid. Vrouwelijkheid zit toch wel degelijk in mijn lichaam. In mijn vrijheid, te doen wat ik wil. In mij sexy voelen voor mijn partner. Wat wil ik dat het is? Ik ga op onderzoek naar mijn vrouwelijkheid. Ik praat erover met vriendinnen, ga naar collega's voor therapie.
Waarom schrijf ik erover? Omdat ik denk dat veel vrouwen zich herkennen in het deel van vrouwelijkheid verliezen, maar er wordt zo weinig over gesproken. IJdel mag je zijn, grijze haren die geverfd worden bij de kapper mogen een compliment krijgen. Maar in je proces van ziekte is het moeilijk om te praten over jouw vrouwelijkheid. Welk deel van je lichaam of gevoel maakt dat jij je op en top vrouw voelt? Waar zit jouw Halle Berry? Praat erover met elkaar. En als je niemand in je omgeving hebt, praat erover met mij. Samen op zoek naar je eigen vrouwelijkheid. Dat gun ik, zeker jou!
